ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ και ΑΥΡΙΟ

Tο Ελληνικό Εθνικιστικό Κίνημα σήμερα και αύριο
του Γιάννη Κουριαννίδη
εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα»
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.


O απογαλακτισμός του Ελληνικού Εθνικιστικού Κινήματος με την ωρίμανση του πολιτικού λόγου του και την αποφυγή συνειρμικής έστω ταυτίσεώς του με πρόσωπα και καταστάσεις του παρελθόντος, απετέλεσε κομβικό σημείο στην ιστορική πορεία του. Αυτό συνετελέσθη κυρίως με την ίδρυση και την πολιτική δράση του Ελληνικού Μετώπου και την χαρισματική πολιτική φυσιογνωμία του Μάκη Βορίδη.

Με την τακτική αυτή, πολλοί νέοι άνθρωποι, πολλές φορές προερχόμενοι από χώρους κάποτε εχθρικούς προς κάθε αναφορά εθνικού περιεχομένου, πύκνωσαν τις τάξεις του, δημιουργώντας ένα σφριγηλό Κίνημα, με ξεκάθαρες ιδεολογικές θέσεις και πολιτικές επιδιώξεις σύμφωνες με τα οράματα που η εθνικιστική ιδεολογία ενσάρκωνε.

Τα προβλήματα άρχισαν να δημιουργούνται όταν το Εθνικιστικό Κίνημα αναζήτησε την πολιτικά αποτελεσματική αντιστοίχιση των θέσεων και απόψεών του. H επί σειρά ετών κάθοδος του Ελληνικού Μετώπου στον πολιτικό στίβο, δυστυχώς παρέμεινε σε επίπεδο ενθαρρυντικών και αισιόδοξων προοπτικών, που, όμως απείχαν πολύ από το να διαμορφώνουν ως ορατή με γυμνό μάτι μία ουσιαστική πολιτική επιτυχία.

Το πρόβλημα έδειξε να βρίσκει την λύση του με την δημιουργία του ΛA.O.Σ. Αφού πέρασε από ένα σύντομο χρονικό διάστημα διαμορφώσεως ιδεολογικής ταυτότητας, έδειξε να υιοθετεί το σύνολο των απόψεων και θέσεων του Εθνικιστικού Κινήματος, έστω σε μία πιο light εκδοχή τους, και τις προσέδωσε το λαϊκό στίγμα του αρχηγού του Γιώργου Kαρατζαφέρη. H θέση των εθνικιστών ήταν πλέον μέσα στον ΛA.O.Σ., όσο κι αν κάποιοι διατηρούσαν τις επιφυλάξεις τους. H ραγδαία πολιτική άνοδος του κόμματος και η είσοδός του στην Ελληνική Βουλή το 2007 ήταν προδιαγεγραμμένα.

H εν συνεχεία προσπάθεια απαξιώσεως των εθνικιστικών θέσεων, μέσα στον κομματικό οργανισμό, από ανθρώπους καιροσκόπους και ιδιοτελείς, μόνο τους ίδιους έβλαψε και μπορεί να χαρακτηρισθεί βλακώδης, αν όχι σκόπιμη και κακόβουλη. Δεν είναι δυνατόν οι ιδέες αυτές να χλευάζονται και να απαξιώνονται μέσα στον ίδιο τον πολιτικό φορέα που αυτές δημιούργησαν και έκτισαν. Τοποθετήσεις του τύπου «σας βγάλαμε από την αφάνεια του 0,1%» χτυπούν την ίδια την ρίζα του Πατριωτικού Κινήματος σήμερα, ζωογόνος συνιστώσα του οποίου αποτελούν οι συνειδητοποιημένοι και ενεργοί εθνικιστές που βρίσκονται στα σπλάχνα του.

Aν οδηγηθούν στην, σημειολογική έστω, απαξίωση οι εθνικιστικές ιδέες μέσα στο Πατριωτικό Κίνημα, αυτό θα είναι το τέλος του, πριν καν κάνει τα πρώτα βήματα στο δρόμο της πολιτικής καταξίωσης που μόλις ανοίχτηκε μπροστά του. Γι’ αυτό και το χρέος των εθνικιστών που σήμερα εκπροσωπούν θεσμικά και οργανωτικά τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, είναι η υπεράσπισή τους. Όχι μόνο στα λόγια, αλλά κυρίως στην πράξη.

Αυτό που διαμορφώθηκε, χτίστηκε πάνω στο σύνθημα – ζητούμενο εδώ και πολλά χρόνια: «Ρήξη και Ανατροπή». Aν ανατρέξει κανείς, τόσο στις θέσεις όσο και, κυρίως, στις πρακτικές των σημερινών κομμάτων εξουσίας, διαπιστώνει εύκολα ότι έχουν δεχθεί ως αναγκαιότητα (ή και επιδίωξη) την υποταγή στα κελεύσματα της παγκοσμιοποίησης, και έχουν αποστασιοποιηθεί στην πράξη από τις όποιες εθνοκεντρικές θέσεις των ιδρυτικών τους διακηρύξεων.

Όσον αφορά το ΚΚΕ, η σταθερή προσήλωσή του στην υλοποίηση μίας άλλης παγκοσμιοποίησης το οδηγεί σε μία απλή προσχηματική χρήση και αξιοποίηση θέσεων που αφορούν τον Ελληνισμό, ανάλογα και με τις εγχώριες και διεθνείς συγκυρίες, ενώ για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απαγορευμένες ακόμη και οι χρήσεις του όρου «εθνικός»!

Για τον ΛΑ.Ο.Σ., οι εθνοκεντρισμοί στην διακήρυξή του και στο πρόγραμμά του, θα πρέπει να κριθούν στην πράξη, μέσα από την πολιτική πρακτική του τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτό και το παραπάνω σύνθημα πρέπει να αποτελεί καθημερινή υπενθύμιση και πρόκληση. Κυρίως για τους Έλληνες εθνικιστές που βρίσκονται στις τάξεις του, οι οποίοι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι οι αίτιοι της εθνικής και κοινωνικής απαξίωσης του λαού μας είναι τα αστικά κόμματα της διαπλοκής και της διαφθοράς. Στόχος των Ελλήνων εθνικιστών είναι η ανάδειξη της ελληνικότητας, ό,τι και αν λέει ή προϋποθέτει κάτι τέτοιο. Και η ελληνικότητα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί διαχειριστικά, ως ελλαδικότητα δηλαδή.

Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα δεν είναι πολιτικό. Είναι πρωτίστως μορφωτικό. Πολιτικές προσωπικότητες της εποχής μας, που είχαν ή εξακολουθούν να έχουν ενεργό παρουσία στην ζωή της χώρας μας, το έχουν ήδη επισημάνει. Χρέος του Εθνικιστικού Κινήματος είναι να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία, το ελληνικό έθνος γενικότερα, μέσω του ενεργού Πατριωτικού Κινήματος που διαμορφώθηκε με την ύπαρξη του ΛA.O.Σ., προς την προοπτική αυτή.

Ίσως κάποιοι μιλήσουν για στεγανά, για τείχη ιδεολογικής καθαρότητας και για λακεδαιμονοποίηση του Κινήματος, που θα οδηγήσουν στην περιθωριοποίηση και στην εξαφάνισή του. Αυτοί έχουν στο νου τους άλλες εποχές. Εποχές οργανωτικής απραξίας και κοινωνικής αναντιστοίχισης. Εποχές επικοινωνιακής ανυπαρξίας και πολιτικών διώξεων. Ας συνειδητοποιήσουν ότι το Κίνημα έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά και μπορεί πλέον να διαφυλάξει το κύρος του και την αξιοπρέπειά του, να δράσει αποτελεσματικά μέσα στο πλαίσιο της κανονιστικής συμμορφώσεώς του με το πολιτικό σύστημα.

Μακρυά, όμως, από κάθε μορφής συναλλαγή με τους εκπροσώπους του πολιτικού κατεστημένου, που οδήγησαν τον Ελληνισμό αντιμέτωπο με την πιο ζοφερή προοπτική του. Mακρυά από τις παγίδες που είναι στημένες και έτοιμες να αλλοιώσουν την φυσιογνωμία του. Ήδη οι συμπεριφορές και η εικόνα ορισμένων εκπροσώπων του κάθε άλλο παρά συνάδουν με τις αρχές και τις αξίες που εκφράζει. Ας μην τις κάνουμε κανόνα…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 14 (Νοέμβριος 2008) του διμηνιαίου περιοδικού Patria.
Επίσης δημοσιεύθηκε και http://www.e-grammes.gr/article.php?id=3482