Αγαπητά μου πνευματικά παιδιά,
ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ γιορτάζουμε με τη συνηθισμένη παραδοσιακή θαλπωρή και μεγαλοπρέπεια τη μεγάλη και λαοπρόβλητη γιορτή του Πάσχα, αφήνουμε τις καρδιές μας να πλημμυρίσουν από φως κι ελπίδα και ζωή. Στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας ζήσαμε τα Πάθη του Χριστού και δοκιμάσαμε την πικρή γεύση του κόσμου της ανομίας και της αδικίας, που αδίστακτος καθώς είναι δεν υπολογίζει ούτε τον Υιό του Θεού. Τον ανεβάζει στο Σταυρό και τον καθηλώνει στο ατιμωτικό ξύλο, τον παραδίδει στο θάνατο. Σήμερα όμως νοιώθουμε τη χαρά της νίκης.
ΚΑΠΟΥ ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ μας εξακολουθεί να υπάρχει η απορία. Τί νόημα μπορεί να έχει η Ανάσταση του Κυρίου, το "θανάτω θάνατον πατήσας", όταν ζούμε σ' ένα κόσμο γεμάτο πόνο, φωτιά, μίση και αδικία; Ποιο νόημα έχει να λέμε, μαζί με τον ιερό Χρυσόστομο "Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος" όταν ο θάνατος εξακολουθεί να βασιλεύει πάνω στη γή; Είναι δυνατόν η νύχτα αυτή, να είναι μια φευγαλέα διαφυγή από τη σκληρή πραγματικότητα και μετά να επιστρέφει στην καθημερινή ρουτίνα, στην κούρσα του θανάτου;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ. Ο άνθρωπος γνωρίζει το Θεό όχι γιατί έχει νου, αλλά γιατί έχει δυνατότητα της σχέσης μαζί Του. Να υπάρχει με τον τρόπο ελευθερίας από την φύση του. Μέσα από την αλήθεια αυτή εκπηγάζει η βεβαιότητα της εμπειρίας, που κινείται πέρα από τα όρια της αυταπάτης και αγκαλιάζει όλη την ύπαρξη. Και η εμπειρία αυτή είναι μοναδική, καταλυτική του φόβου του θανάτου, πέρασμα στον κόσμο της αθανασίας. Η νίκη του θανάτου από τον Αναστημένο Χριστό είναι αληθινός θρίαμβος κατά της χρονικότητας.
Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ, ΕΙΝΑΙ πρόσωπο. Μαζί Του μόνο προσωπική σχέση μπορεί να υπάρξει, όχι ιδεολογική αφηρημένη μεταφυσική θεώρηση. Γι' αυτό η Εκκλησία δεν ασχολείται με "αποδείξεις" της Αναστάσεως. Μας καλεί σε εμπειρική ψηλάφηση της αλήθειας, σε αυτοψία του ιστορικού γεγονότος. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις ο θάνατος ξεπερνιέται ως βιολογικό γεγονός φθοράς, και βιώνεται ως οντολογική αναίρεση της θνητότητας, ως αθανασίας και αιωνιότητας περίσσεια. Γι' αυτό στη γλώσσα της εκκλησιαστικής εμπειρίας ο θάνατος σημαίνει την Ανάσταση, τη ζωή.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Με πατρικές ευχές
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
†Ο Αθηνών και πάσης Ελλάδος
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
(ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2001)
1 σχόλιο:
Πού είσαι Χριστόδουλε...Τι ωραία που τάλεγε!Τι καλος που ήτανε!Ο καλύτερος που είχαμε ήταν,γι αυτό δεν μας άφησαν για πολύ ακόμα να τον έχουμε...Γι αυτό κάποιοι τον έπρηξαν ώς εκεί που δεν έπαιρνε...Εμείς όμως δεν τον ξεχνάμε!Χριστός Ανέστη αγαπημένε μας Χριστόδουλε!Σε πάμε!
Δημοσίευση σχολίου