Με αφορμή το βιβλίο του κ. Νταβούτογλου και με αφορμή τα όσα γίνονται
εις βάρος της Ελλάδας και τους γείτονες της, είναι να απορεί κανείς με
τους δημόσιους άνδρες της Τουρκίας οι οποίοι, από τον Β' Παγκόσμιο
πόλεμο και μετά κερδίζουν πάντα μάχες στο διπλωματικό παιχνίδι. Και
είναι να απορεί κανείς διότι, ενώ έμεινε ουδέτερη σε αυτόν τον μεγάλο
και καταστροφικό πόλεμο χωρίς να χάσει τίποτε από όσα έχασαν όσοι
μπλέχθηκαν σε αυτόν, και ενώ είχε την πιο υπονομευτική δράση εις βάρος
του Ιράκ, Ιράν, Παλαιστίνη, Αίγυπτο κ.λ.π. και ενώ το φυσιολογικό θα
ήταν να μη έχει καλές σχέσεις με τους γείτονες της και με τους
Δυτικούς, πάρα ταύτα, κατάφερε να διατηρεί άριστες σχέσεις με όλους
αυτούς ενώ τα εσωτερικά της προβλήματα και παραβιάσεις των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων παραμένουν άλυτα. Η επιθετική της πολιτική προς τους
γείτονες της, αλλά και προς την Ελλάδα και Κύπρο, χώρες μέλη της Ε.Ε
και που ουσιαστικά στρέφεται και εναντίον της Ε.Ε, δεν μπορεί να
καταλάβει κανείς γιατί αυτή η εύνοια. Γράφει μεταξύ των άλλων ο
υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας κ. ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ότι, _Την Κύπρο
δεν μπορεί να αγνοήσει καμία περιφερειακή ή παγκόσμια δύναμη που κάνει
στρατηγικούς υπολογισμούς στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, το
Αιγαίο, το Σουέζ, την Ερυθρά Θάλασσα, τον Κόλπο, κ.λ.π, κ.λ.π. Η
Κύπρος βρίσκεται σε τόσο ιδανική απόσταση απ' όλες αυτές τις περιοχές,
που έχει την ιδιότητα μιας παραμέτρου που μπορεί να επηρεάσει κάθε μία
από αυτές ευθέως. Η Τουρκία το στρατηγικό πλεονέκτημα που απέκτησε τη
δεκαετία του 1970 πάνω σε αυτή την παράμετρο, πρέπει να το αξιοποιήσει
όχι ως στοιχείο μιας αμυντικής Κυπριακής πολιτικής με στόχο τη
διαφύλαξη του status quo, αλλά ως ένα θεμελιώδες στήριγμα μιας
διπλωματικής φύσεως επιθετικής θαλάσσιας στρατηγικής_, είδατε πόσο
έντεχνα και μακροχρόνια βάζει τα θεμέλια για διατήρηση όχι μόνον του
status quo, αλλά θέλει να παγιώσει την στρατηγική τους στο Αιγαίο και
Κύπρο καθώς και την κατοχή της. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιεί
(προσωπικά θα το αποκαλούσα) και το αλατοπίπερο με τις άλλες
Γεωπολιτικές περιοχές για να δημιουργήσει άλλοθι, είναι σίγουρος ότι η
μακροχρόνια επιμονή και η υπομονή τους θα αποδώσει, δεν τους
ενδιαφέρει το τώρα. Το τώρα για την Τουρκική διπλωματία και τον κ.
Νταβούτογλου είναι τα θεμέλια του αύριο, έτσι δεν έκανε και ο
σύντροφος Σταλιν με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ; Τα Σκόπια (άλλοι αχάριστοι
αυτοί, ο Στάλιν τους έκανε κράτος και αυτοί ξεχάσανε την Ρωσία) εάν
δεν ήταν ο Στάλιν, τώρα θα ήταν σκόρπια και όχι Σκόπια, κάτι από
μακροχρόνια πολιτική ήξερε και αυτός.
Σε αυτό το βιβλίο ο κ. Νταβούτογλου γράφει πάρα πολλά και φαίνεται ότι
ξέρει πάρα πολύ καλά την Ιστορία της Μ. Ασίας της Ιωνίας και της
Μαύρης Θάλασσας (Τουρκοκρατούμενες παραθαλάσσιες Περιοχές) και είναι
γνώστης της Γεωπολιτικής της Μαύρης και της Μεσόγειος θάλασσας καθώς
και της στρατηγικής και Γεωπολιτικής θέσης της μεγαλονήσου,
<<μαρτυρικής Κύπρου>>. Με αφορμή τα όσα αναφέρει στο βιβλίο του, μου
έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ και να σχολιάσω ορισμένα γεγονότα που
έχουν την σημασία τους για να τα θυμόμαστε πάντα. Μέσα από τα
γραφόμενα του, αναδεικνύεται ότι, όποιον στόχο ή στόχους βάζει ή έβαλε
η Τουρκία από την ίδρυση της μέχρι και σήμερα τους κερδίζει. Επίσης
ερμηνεύοντας τα κείμενα του, μας δείχνει ή μάλλον δείχνει στους ταγούς
της Ελλαδικής εξουσίας, τον τρόπο που κερδίζει βήμα, βήμα, πόντο,
πόντο κάθε στόχο της και πως υλοποιεί τα μεγαλεπήβολα σχέδια της. Δεν
έχασε μέχρι σήμερα τίποτε από όσα σχεδίασε από την ίδρυση του
Τουρκικού κράτους, μέχρι και σήμερα. Τα επιτεύγματα αυτά κατά την
άποψή μου και όπως αναδεικνύονται Ιστορικά τα οφείλει, αφ ενός στη
σκληρή, σταθερή και αταλάντευτη πολιτική της, αφετέρου στη
διπλωματική της γλώσσα και με Ιστορικά δεδομένα που ουδέποτε ήταν δικά
της, κατάφερε με τους πιο ανιστόρητους τρόπους να διώξει ή να
εξισλαμίσει τον Ελληνισμό από την Ίμβρο, την Τένεδο και την
Κωνσταντινούπολη γράφοντας στα παπούτσια της την συνθήκη της Λοζάνης
σε αντίθεση με την συμπεριφορά των Ελλήνων έναντι της Τουρκικής
μειονότητας στη Δυτική Θράκη. Καταχράται και εκμεταλλεύεται τις
περιουσίες των Ελλήνων της Ίμβρου, της Τενέδου και της
Κωνσταντινούπολης, όπως καταχράται και εκμεταλλεύεται και τις
περιουσίες των Ελληνοκυπρίων της Βόρειας κατεχόμενης Κύπρου επί 35
χρόνια (αυτοί ξέρουν τι κάνουν, εμείς! Εμείς είμαστε δημοκρατικοί και
το λουρί της μάνας μας -σοβινιστές ή εθνικιστές ή ρατσιστές - όταν
διεκδικούμε τα δίκαια μας. Ε! ρε, για πόσα χρόνια ακόμη η <<μαλακία>> θα
μας δέρνει). Εκμεταλλεύεται την αδυναμία στρατηγικής των ταγών της
εξουσίας με την ανεκτικότητα που τους δείχνουμε. Ευτυχώς που και εμείς
έχουμε και υπάρχουν ορισμένες μεμονωμένες φωνές σ' αυτή τη Χώρα που με
τα βιβλία τους και την αρθογραφία τους εγείρουν συνειδήσεις και
δυστυχώς, αυτό το υγιές κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται
εκτός εξουσίας και διαχείρισης. Αλήθεια ποιος υπουργός των εξωτερικών
των Ελλήνων ή ποιος άλλος εν ενεργεία υπουργός τόλμησε να
αρθρογραφήσει ή να αφήσει παρακαταθήκη σε βιβλίο του με στόχο το
αύριο;. Ποιος υπουργός των Ελλήνων δημιούργησε προϋποθέσεις ώστε να
τις ακολουθούν οι γείτονες μας;. (Δεν ξέρω κατά πόσο ο κ. Μάρτης ή ο
κ. Ππαπαθεμελής κατάφεραν κάτι αντίστοιχο για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, είναι
σίγουρο ότι εμείς ακολουθούμε τα Σκόπια και όχι τα Σκόπια εμάς και
αυτό είναι μια διαχρονική πληγή της διπλωματίας και πρέπει οι
κοινωνιολόγοι και οι Ιστορικοί μας να ασχοληθούν σοβαρά -τώρα- και όχι
στο μέλλον). Το βιβλίο του κ. Νταβούτογλου κατά την προσωπική μου
εκτίμηση με όσα δήθεν αθωωτικά αναφέρει, θα το ακολουθούν οι
επερχόμενες γενιές που θα καλεστούν να Κυβερνήσουν και θα τρέχουν πίσω
από τα γεγονότα αλλά θα είναι πολύ αργά τότε εάν δεν αλλάξουν
κατεύθυνση οι (καθώς πρέπει) υπουργοί μας και οι δημόσιοι άρχοντες. Ο
υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου έβαλε τα θεμέλια
για διεκδικήσεις των επόμενων ετών, οι δικοί μας πότε θα τα βάλουν;.
Θα δημιουργήσουν εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε κάποτε να ακολουθούν
και αυτοί;. Υπάρχουν θέματα που μπορεί να ανοιχτούν και να μπουν
-αρκεί να το θέλουν-, όπως για παράδειγμα περιουσίες Ίμβρου, Τενέδου,
Κωνσταντινούπολης ή η Μικρασιατική καταστροφή, γενοκτονία των Ελλήνων
του Πόντου, της Θράκης και της Μ. Ασίας. Αλλά να τα ανοίξουν με
ορίζοντα σε βάθος χρόνου. Το θέλουν;. Ο υπουργός των εξωτερικών της
Τουρκίας το έκανε. Αλήθεια ποια είναι η Ιστορία των σημερινών ταγών
της εξουσίας από τις αρχές της δεκαετίας του 90α και εντεύθεν;. Τι θα
κάνανε εάν βρισκόντουσαν στην περίοδο και τα χρόνια του Ελευθέριου
Βενιζέλου;. Είναι ερωτήματα που πρέπει καθημερινά να μας απασχολούν.
Δημήτρης Μπουντουτσίδης
Αναλυτής Συστημάτων Η/Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου